Dinsdag, 1 augustus 2017.
Twentyfourseventhreesixty, dat is wat je eigenlijk moet doen als je door wateren als deze vaart. Alles rondom je verandert continue, het perspectief, het licht, de wolken. En je wil niks missen.
Na een zeer voorspoedige overtocht, met voornamelijk bakstag wind, zagen we gisteren de kust van Groenland uit de wolken komen. De wolken verdwenen snel en voor we het wisten was de gehele westelijke horizon gevuld met bergen en gletsjers. Op 70 kilometer afstand.
De omstandigheden waren zo mooi dat we eerst aangehouden hebben op Prins Christiaan Sund. Maar toen we ons, zoals verplicht is, meldden vertelde de ijsservice ons dat deze afgesloten was met een ijsveld waar 70 tot 80 procent van het water bedekt was.
De volgende optie was een “Sund” zuidelijker, Ikeq genaamd. Het aantrekken van de wind tot kracht 7 op het moment dat we bij deze sund kwamen en er ijs in onze omgeving begon te verschijnen deed me besluiten op de motor verder te gaan. Dan had ik meer controle over met name de snelheid. En hier begon de pracht van de omgeving, met ijsbergen, kleinere stukken ijs, zogenaamde growlers, de bergen om ons heen, de wolken en later de ondergaande zon. Het was wel spannend, in een onbekende omgeving, waarvan je bijvoorbeeld de schaal niet kent, het tegenlicht van de zon, en de harde wind, voornamelijk van achteren. Gelukkig was er wel steeds genoeg water tussen de growlers, al was het soms niet veel. Om twee uur in het donker kon het anker in 9 meter water in een zij-fjord. Dat het donker wordt is wel weer even wennen na ruim een maand zonder.
Vanmorgen zagen we pas in wat een prachtige omgeving we terecht gekomen waren. Achter in de fjord, aan de voorkant beschermd door een paar ijsbergjes waar we gisteren omheen zijn gevaren.
Vandaag verder het fjordenstelsel van zuid Groenland in. Na eerst genoten te hebben van de rust in deze baai.
