in Nieuw

Zondag, 21 januari 2018.
Donderdag moest ik nog 15 cm. sneeuw van het dek halen, vannacht werd het niet kouder dan 18 gr.
De ICW was totaal anders dan ik me had voorgesteld. Ik had gedacht aan een soort hele smalle waddenzee, met getijde bewegingen en zandbanken vlak achter de eigenlijke kust. De ICW gaat door een uitgebreid vlak laag liggend stuk aarde, met bossen, “marshes”, en “swamps”. Sommige delen zijn nog iets lager en daar is water. In het water zijn smalle stroken nog net iets lager en dat noemen ze vaargeulen. De stroming komt voornamelijk door de wind. Als er een langdurige noorden wind is, zoals toen ik er was, stroomt het water weg naar het zuiden en is de diepte nog een meter lager. Je vaart gedeeltelijk door grotere of kleinere open stukken en gedeeltelijk door lange kanalen. Langs de oevers is veel natuur. Vooral opvallend zijn de vele roofvogels.
Het was ook gezellig op de ICW. Voor het eerst sinds Halifax collega zeilers. De eerste ochtend opgevaren met een echtpaar dat bij de enige sluis in de hoofd vaarweg bleef liggen. Bij de eerst volgende ankerplaats, waar ik tegen donker aankwam, lag Ken Koehler met zijn zeilboot Surrender. De eerste dagen hadden we alleen via de marifoon contact, maar we zijn samen opgevaren tot aan Beaufort en hebben een paar maal samen gegeten. Dat was erg gezellig en ik heb weer veel over de USA geleerd.Hij ging door op de ICW naar Florida, waar zijn verloofde zich bij hem zou voegen.
Ik had verwacht me in Beaufort een paar dagen te kunnen voorbereiden op de oversteek naar Bermuda, maar de weerpatronen waren zodanig dat het gunstig was om zo snel mogelijk door te gaan. Dus de voorbereidingen werden gecomprimeerd. Gistermiddag vertrokken en nu zit ik midden in de Warme Golf Stroom. Wel even wat anders.

Laat een reactie achter

Vul hier uw zoekopdracht in