21 maart bericht van Bart

Donderdag, 21 maart 2019.

Never miss a favourable wind, luidt het gezegde. Dat geldt ook voor zeilboten die op een motor zijn aangewezen. Omdat deze geen steun meer hebben aan het zeil zijn ze erg gevoelig voor golven die dwars inkomen. Daarnaast heb je geen back up als de motor uitvalt. Langs de noord-west kust van Cuba ging best goed, tot ik  in een bui terechtkwam. Hij had zich met een groene wolk aangekondigd en zat vol noorden wind. Je houdt je vingers dan wel gekruist, dat de motor het blijft doen en je niet op de lagerwal terecht komt. Gelukkig ging het goed. Ik moest wel een haven overslaan, omdat er teveel golfslag was.

In Marina Hemingway aan de westelijke rand van Havanna, had ik wel een paar dagen willen blijven om nog wat Cuba te bekijken, maar er deed zich al meteen een gunstige gelegenheid voor en ik had dan ook een zeer voorspoedige overtocht naar Marathon in Florida, geholpen door de schuin van achteren komende golfstroom.

Florida is wel ineens een total andere wereld dan Cuba. Andere auto’s, huizen, winkels, restaurants, mensen. En een totaal andere watersport wereld. Kwam ik de laatste maande vooral veel mensen tegen die lange tijd op hun zeilboot woonden en verre reizen maakten, hier zijn het vooral dag gebruikers van snelle motorboten. Nergens heb ik zoveel paarden op het water gezien, soms wel 1050 achter een motorboot van 10 m. lang. Soms staat er een bord langs de kant dat er in de vaargeul langzaam gevaren moet worden, niet harder dan 24 knopen. Het water is hier ondiep. De laatste tijd was ik gewend om, als je de koralen en rotsen ontweek een voor mijn diepte meter onpeilbare diepte aan te treffen. Hier zijn hele stukken, ook schijnbaar midden op zee, waar je niet meer dan 1 of 2 meter water onder de kiel hebt. Dat is ongeveer de diepte van een groot deel van het IJsselmeer. Alleen daarvan weet je hoe diep het is.

In Los Moros in Cuba, was een Amerikaan die een motorboot van Florida naar Grand Cayman moest varen gestrand, omdat bleek dat de boot veel meer brandstof verbruikte dan hem voorgespiegeld was. Als Amerikaan heb je dan een probleem, omdat je in Cuba niet met Amerikaanse credit cards kunt betalen, of geld opnemen. Er moest dus eerst deld uit Amerika gestuurd worden voor hij verder kon. Op advies van deze man ben ik langs de west kust van Florida naar het noorden gevaren, tot zeg maar Fort Meyers en vandaar via de Okeechobee Waterway in ruim drie dagen doorgestoken naar de oost kust. Daar ben ik nu in Stuart, een plaatsje iets ten noorden van Fort Lauderdale. Ik lig hier aan een boei bij de Sunset Bay Marina, samen met een heleboel andere pensionados. Die ontvluchten hier de koude winters in bijvoorbeeld Detroit, of Kentucky, of Ottawa. Het is hier gezellig, soms is er een “Pot Luck” waarbij iedereen iets te barbequen meeneemt en een “side dish”, soms wordt er een film vertoont met gratis pizza.

Ondertussen wordt er hard gewerkt aan de mast. Uit Charlston is een mastprofiel naar Stuart getransporteerd en een tuiger is nu bezig om alle elementen van de oude mast over te zetten op de nieuwe. Over de wantputtings is door veel mensen in Nederland meegedacht om tot een constructie te komen die minder gevoelig is voor uitvoeringsonvolkomenheden. De uiteindelijk gekozen oplossing wordt nu op de computer uitgetekend, zodat de onderdelen met lazer uitgesneden kunnen worden. Mijn hoop is dat ik begin volgende maand weer onder zeil kan.

Vorige week heb ik ook een beetje de toerist uitgehangen. Ik had een auto gehuurd en heb daarmee Florida enigszins verkend. In Lakeland is door Frank Lloyd Wright een universiteit ontworpen en die moest ik natuurlijk zien. Zeer inspirerend. Het Kennedy Space center was ook zeer indrukwekkend. In mijn middelbare school dagen, voor de maanlanding had ik veel gelezen over het Amerikaanse ruimte programma en het was boeiend al die raketten nu op ware grote te zien. Vooral de bustocht langs het gebouw waar de maanraketten en de spaceshuttles werden opgebouwd en langs de lanceerplatforms waar nu de raketten staan die samen met commerciële partijen zijn ontwikkeld met als apotheose een gebouw waar een Saturnus 5 raket was opgesteld (liggend), was heel indrukwekkend. Het weekend was het zuiden van Florida aan de beurt met een propellorboottocht over de Everglades, met alligators naast de boot. De plaatsen West Palm Beach, Fort Lauderdale, Miami die op een rijtje langs de oostkust liggen hadden ieder een eigen sfeer en karakter. Miami is de grote stad, waar de laatste jaren veel wolkenkrabbers gebouwd zijn, maar in het oude centrum ook nog gebouwen staan uit het begin van de twintigste eeuw. Fort Lauderdale is oud geld. Ik kwam in een villa wijk terecht met de meest fantastische huizen met aan de achterkant water voor een jacht. En in het centrum een lange winkelstraat met lage oude gebouwen. West Palm Beach rook erg naar overtollig geld. De hele streek is trouwens niet echt arm te noemen. Dit zijn de indrukken van anderhalve dag rondtoeren.