in Tocht
Maandag, 22 oktober 2018.
Een grote baai met wolkenkrabbers eromheen, behalve waar je de muren en kerktorens van de oude stad kunt zien , dat is waar ik lig.
Santa Marta was leuk zoals ik al schreef, maar Cartagena is veel groter, rijker en interessanter.
Er is veel te ontdekken. En dat is goed, want ik vrees dat ik hier wel even zal moeten blijven voor ik weer een werkende stuurautomaat heb.
Vlak voor Santa Marta gaf die er de brui aan.
Ik had gedacht eerst nog de baaien ten oosten van Santa Marta aan dochter Erica te laten zien, maar toen we eenmaal buitengaats waren, twee dagen vertraagd dankzij douane perikelen, bleek dat je daarvoor tegen de wind in moest, terwijl het richting Cartagena een mooi lopende wind kracht 4 was.
Gezien de voorspellingen van nauwelijks wind hebben we hier maar van geprofiteerd. ’s Nachts om 1 uur waren we in Puerto Velero waar we een dag heerlijk rustig gelegen hebben. De buurman, die vlak voor ons uit voer heeft ons ’s ochtends  in zijn bijboot meegenomen de baai door.
Overal langs de kant strand-hutjes, maar geen mens te bekennen. Later hoorden we dat het nu laagseizoen is en dat er alleen in het weekend mensen komen. Dat het laagseizoen is kan ik begrijpen want een par keer per dag/nacht komt er een geweldige hoosbui langs. Zo ook op het laatste stuk van Puerto Velero hiernaartoe, een hoosbui en geen
wind en geen stuurautomaat. Je gaat die dan wel missen.
Het water in de baai is vrij onrustig dankzij de langs stuivende bootjes.
Zaterdag heb ik Erica op het vliegtuig gezet, die begint vandaag aan haar opleiding interieur decoratie.

Dus nu weer even alleen door.

bootje in de haven

Vanochtend ging hier een bootje in de hens
na een paar kleine explosies

Laat een reactie achter

Vul hier uw zoekopdracht in