29 juli bericht van Bart: aangekomen in Falmouth

Maandag, 29 juli 2019.
De laatste oversteek viel mij eigenlijk zwaarder dan de vorige, hoewel die twee keer zo lang was. Misschien had ik een klein virusje opgedaan op de Azoren waar ik de eerste dagen last van had. De zee was veel leger, minder vogels, minder Portugese oorlogsbodems en de dolfijnen lieten zich pas in de mond van het kanaal weer zien. In dit gebied was ook de SSB ontvangst slecht. Regelmatig was je tijden bezig verbinding te krijgen, maar lukte dat niet, waardoor ik op basis van naar mijn gevoel te weinig informatie beslissingen moest nemen. Ik werd daar wel een beetje sacherijnig van. Gelukkig was er altijd nog mijn onvolprezen walkapitein Henk Mezger die me via de satelliet telefoon op de hoogte hield. Ik heb alleen graag een plaatje voor me. Daarnaast had ik via de SSB contact met een andere Nederlandse boot, de Sylver die ook van de Azoren naar Falmouth voer.
De wind was het hele traject meer dan voorspelt werd. In het begin was dat gunstig, want daardoor was ik eerder uit het “Azoren hoog” dan ik gedacht had, vanaf de noordwest punt van het eiland São Miguel kon ik al zeilen. De dagen daarna nam de wind gestaag toe, tot ongeveer windkracht zes. Vervolgens had ik een dag rust, maar daarna kwam hij in volle hevigheid terug, om gedurende enige uren aan te wakkeren tot een volle windkracht acht, 42,5 knopen op een gegeven moment. De boot hield zich geweldig. Ook dit traject heb ik, net als de rest van de reis geen moment zelf gestuurd, behalve om weg te varen en aan te leggen. Het grootste deel van de tijd de stuur-vaan en als er erg weinig wind was de stuurautomaat hebben het werk gedaan. Ook nu dus bij veel wind. Ik zat meest binnen, waar het heel rustig was. Soms zo rustig dat ik dacht dat er wel een rif uit zou kunnen, tot ik buiten ging kijken en constateerde dat er eerder een rif bij moest. Op het laatst was er weer weinig wind en moest af en toe de motor bij. Het laatste stuk was het wel erg druk met vrachtschepen en zeilboten. Ik was dat niet meer zo gewend. De Sylver had ondertussen zijn roer verloren en moest het stuur-blad van de windvaan als nood-roer gebruiken. Omdat ze daarbij de motor bij hadden staan waren ze uiteindelijk eerder in Falmouth.
Dit is weer een heerlijk Engels stadje. Een goede plek om even bij te slapen en de voorraden aan te vullen.