Zondag, 3 december 2017.
Ik lig nu in De Millo Marina in Portland Maine. Dat is niet gebruikelijk, want ik had de gewoonte de blog te schrijven als ik op zee was. Maar dat is nu niet mogelijk. Mijn leven wordt namelijk in hoge mate bepaald door de kreeften vangst. Henk en Erik hebben al een “print screen” op het blog gezet van de start van het lobster seizoen in Canada, van de honderden bootjes die dinsdag ochtend klokke zes uur de haven uit voeren (zie ook nog kunstwerkje hieronder). Maar dat was slechts één aspect. Binnen de kortste termijn was het water vergeven van de kreeften fuiken en moest je continue opletten hier niet in verstrikt te raken. En hier in de US is dat niet anders. Al hebben ze hier wel een andere constructie en gebruiken ze geen drijvende lijnen om de boeien te verankeren aan de fuiken. Die drijvende lijnen, vaak veel te lang, liggen tientallen meters aan de oppervlak klaar zich om een kiel te verankeren. Je kan dus alleen bij licht varen en moet net zo attent zijn als in Groenland ten aanzien van de ijsbergen. Bij de oversteek van Nova Scotia naar Maine, die meer dan vierentwintig uur duurt lukt dat natuurlijk niet. Ik zat dan ook prompt gevangen in een kreeften fuik en moest door de Coast Guard worden losgetrokken.
De overtocht zelf ging veel sneller dan gedacht, dankzij de vele wind, waardoor ik uren achtereen zeven tot acht knopen voer. Met als nadeel dus dat ik midden in de nacht bij de Amerikaanse kust aankwam.
De douane stuurde me vervolgens naar Rockland, waar eerst de kustwacht aan boord kwam om het schip te controleren. Ze waren gepast onder de indruk van dit eigenbouwsel. Vervolgens de douane, die in principe ook geen problemen maakte, maar de cruising permit dezelfde avond nog zou faxen naar het plaatselijke Coast Guard kantoor. Hier heb ik dus de volgende dag nog tot begin van de middag achteraan moeten zitten.
Inmiddels ben ik tot Portland gevorderd in mijn poging om zo snel mogelijk naar het zuiden te trekken. Gister en vandaag weinig wind, veel motorren.
Het is over het algemeen prachtig weer en met voldoende kleren aan heb ik geen last van kou. Vanavond bij binnenkomst van de haven ging in het westen de zon met veel avondrood onder, terwijl in het oosten de maan als een ronde rode schijf boven de horizon uitkwam.
Hiervandaan is het nog twee dagtochten naar Boston. De weersverwachting geeft alleen aan dat het dinsdag in de loop van de dag heel hard gaat waaien.
Dank voor het mooie blog-verslag. Gelukkig heb je ook dit keer weer een lastige situatie opgelost en wel met behulp van Coast Guard; die zal ook wel niet binnen een half uur bij je zijn langsgekomen, dus spanning zat. Dat zal wel een spannende situatie zijn geweest met harde wind en veel lijnen om je kielen. Smakelijk eten: krab is veel lekkerder dan de surimi prut die wij hier consumeren. Ongelooflijke bikkel ben je; zeilen in december met harde wind met temperaturen rond de 0 graden Celcius. Van Hanne begreep ik dat bij haar “cabin” in Delhi ten westen van Albany al sneeuw ligt. Goede vaart. Groet Han.