4 augustus bericht van Bart

Vrijdag, 4 augustus 2017.
Narsaq Kualeq zal een bijzondere herinnering blijven. Zowel negatief als positief.
Na een dagje op de motor door de fjorden met aardig wat tegenwind, trok deze op het laatste stuk voor de haven, wat opener water met een paar stevige ijsbergen precies op ons pad aan tot op een goed moment 30 knopen. Maar in de haven opening zaten we in de luwte van een berg en was het ineens 8 knopen. Dat was maar goed ook, want eigenlijk was er van een haven nauwelijks sprake en zijn we voor de mond voor anker gegaan. Het werd een hobbelige nacht.
Vanmorgen zat het pot dicht van de mist. Geen weer om te vertrekken, dus eerst maar met de dinghy naar de kant. Alle dorpelingen die we tegenkwamen wilden ons een hand geven, we waren de gebeurtenis van de dag. Gelukkig waren niet alle 70 bewoners onderweg. De baas van de supermarkt sprak Engels en terwijl Anthony op de dorps computer zijn email checkte, kon ik een praatje met hem maken. 10 jaar geleden woonden er nog twee keer zoveel mensen, maar door een reorganisatie in het landsbestuur was Narsaq geen regionaal bestuurscentrum meer en dat scheelde natuurlijk veel banen. Hij was zelf gids geweest in een plaats veel noordelijker maar had moeite met zowel de continue duisternis in de winter als het permanente licht in de zomer. En was dus maar weer teruggekeerd.
Toen de mist enigszins begon op te trekken en een ijsberg tegen de boot dreigde te drijven zijn we vertrokken.
Morgen willen we een dag in Nanortalik blijven. Een beetje bijkomen van de afgelopen dagen, douchen, internetten en ons voorbereiden op de oversteek naar Labrador.