Zondag 4 juni 2017, eerste Pinksterdag.
Sommige opera decors veranderen ongemerkt continue. Zo lag er bij mijn eerste opera op het toneel een heel groot kleed, waaronder op sommige plekken een kist stond waarop de auteurs konden zitten. En eerst had je het niet in de gaten, maar heel zachtjes werd er aan één hoek van het kleed getrokken, waardoor de plooien langzaam veranderden. En na een tijdje trokken ze aan een andere hoek. Hetzelfde effect heb je hier. Haast onmerkbaar veranderd het perspectief op de bergen om je heen, maar evenzo de wolken boven je. En dus het licht, maar ook de schaduwen en het licht op de bergen. En soms worden ze aan het zicht onttrokken door een regenbui. Het ene moment is nog mooier dan het andere.
Vandaag de laatste sluizen van het Caledonisch kanaal genomen, waaronder de Neptune staircase, een opeenvolging van acht sluiskamers. In totaal zak je daar 19 meter. Nu staan we dus weer met twee benen op zeeniveau.
De timing werd bepaald door de sluizen, zodat we om 11.00 uur de laatste uitvoeren, precies op het moment dat de stroom tegen ging lopen. En de wind kwam uit dezelfde hoek. Eerst een stuk gemotord, daarna toen het water wat breder werd gezeild. Oban was het doel, maar uiteindelijk besloten om meteen door te gaan naar Tobermory. Nu is dat bezeild, morgen niet en zijn de verwachtingen niet al te best. Het openbaar vervoer mag ons naar Iona brengen.