in Nieuw

Maandag, 5 maart 2018.
Iemand bij het bedrijf dat een onderdeel voor mijn ankerlier heeft gemaakt, laten we hem Steef noemen, vroeg ik welke kapper hij mij aan kon bevelen. Sinds IJsland was mijn haar niet meer geknipt. Na enige aarzeling zei hij dat hij een vriendin had die het aan huis deed. De volgende middag kwam zij naar het betreffende bedrijf en ergens in een hoekje, in de schaduw, werd een krukje neer gezet en een verlengsnoer gehaald en werd ik geknipt. Op mijn vraag vertelde ze me dat ze tijdens Irma thuis was geweest, dat het inderdaad nogal een heftige ervaring was, dat de voor en achterkant van het huis waren weggewaaid en hun auto en boot zwaar waren beschadigd. Maar zei ze na zo’n levens bedreigende situatie vind je dat niet meer zo’n probleem. De partner van Steef was in een huis op een klif wat helemaal was weggewaaid en ze moest samen met haar honden en katten onder een tapijt de storm overleven. Steef zelf was niet op het eiland geweest en kon ook pas twee weken later terugkomen, met veerboten via een ander eiland, omdat het vliegveld vernield was en in eerste instantie alleen voor hulp werd gebruikt.
Zo spreek je hier allerlei mensen. Eergister gegeten bij Brazilianen die het verrassend vonden een Nederlander te treffen die Portugees spreekt. Volgens hun is hun land echt niet veilig op dit moment, ook niet voor de Brazilianen zelf.
Ik profiteer nu van een zeldzame Noordwesten wind, hij is eigenlijk altijd Oost, om naar Antigua te komen.

Laat een reactie achter

Vul hier uw zoekopdracht in