Vrijdag, 8 februari 2019.
(zie ook foto’s in eerdere berichten)
Cuba is een prachtig land met veel natuurschoon en mooie steden. Van beide heb ik iets mogen ervaren, maar niet zoveel als je zou verwachten van iemand die al meer dan een maand in dit land is.
Cuba is ook een land van wachten.
Met de mast op half zeven kwamen we vrijdagmiddag in Nuova Gerona, de hoofdstad van Isla Juventud, aan. Dan gebeurt er natuurlijk niets meer, en ook zaterdag en zondag is alles gesloten. Wat we nodig hadden was een kraan, om de mast in te hangen, los te maken en dan aan dek te leggen. We hadden onder andere een vissersboot gezien met precies de goede kraan, dus we dachten: we gaan langszij liggen en dan fiksen we dat klusje. Kan je net denken, we kwamen niet in de buurt van de vissersboot, de vissershaven was geheel afgeschermd en alles moest via de “Capitaneria”. Dus maandagmorgen naar de Capitaneria. Dan speelt natuurlijk ook het taalprobleem op, maar één van de aanwezige wist ons duidelijk te maken dat er die middag, of uiterlijk de volgende ochtend iemand langs zou komen. Dat werd natuurlijk de volgende morgen. Deze meneer, van de Marina Siguenea had 40 km. op zijn brommer afgelegd om ons te vertellen dat we voor 15 CUC aan zegels moesten halen bij de bank en dat er dan een vergunning aangevraagd kon worden om werkzaamheden aan de mast uit te voeren. Met zegels bij de Capitaneria aangekomen, bleek de benodigde persoon in vergadering te zijn. ’s Middags was hij er weer. De vergunning werd aangevraagd en kon de volgende dag verwacht worden. Die vergunning kwam er inderdaad en er zou iemand met een kraan komen “first thing in the morning”. Het was toen inmiddels donderdag. Over het hele proces hoe uiteindelijk die ochtend de mast aan dek gekomen is valt ook nog een heel verhaal te vertellen, maar dat zal ik u besparen. Met de mast aan dek ben ik weer naar Marina Siguenea gevaren, in Nuevo Gerona kon hij niet blijven.
Roel en Chris waren inmiddels naar Havana vertrokken en daar heb ik me op zondag bij ze gevoegd. We waren ingekwartierd in een prachtig appartement vlakbij het oude centrum via een connectie van Roel.
Terwijl we die avond zaten te eten ontlaadde zich een geweldige hoosbui boven de stad en viel de elektriciteit uit. Later kregen we vanuit Nederland verontruste vragen of alles goed met ons ging, want daar waren beelden vertoond van de schade aangericht door een windhoos. Gelukkig was die ten zuiden van ons langsgetrokken.
Havana is een buitengewoon boeiende stad met grote contrasten, vooral in en rond het oude centrum, waar je heerlijk kan ronddwalen. Veel half leegstaande, half ingestorte, gestutte deels bewoonde gebouwen, waarvan je soms de oude grandeur nog kan aflezen. Veel soorten taxi’s, oude Amerikanen natuurlijk, fiets taxi’s, driewiel brommer taxi’s, koetsjes, die hier een toeristische attractie zijn, op Juventud een teken van armoe.
Een hoogtepunt was het bezoek aan het Museo de Bellas Artes, een goed gebouw, een geweldige rondleiding door een kennis van die connectie van Roel en een fantastische collectie Cubaanse kunst, waarvan we alleen de afdeling moderne kunst bekeken hebben. Ook het bezoek aan het convent van Franciscus van Assisi was zeer interessant.
De dag nadat Roel en Chris vertrokken waren kwamen Hugo en Petra. Met hun natuurlijk voor een deel hetzelfde programma gedaan, maar ook naar de botanische tuin geweest. De zaterdag zijn we teruggegaan naar Marina Siguenea en zondag hebben we besteed aan het vaarklaar maken van de boot, onder andere water en diesel bunkeren, olie verversen en een masttop beslag maken, zodat er een zeiltje gehesen kan worden. Maandag werd in beslag genomen door visum perikelen. Een toeristen visum hier in Cuba is 30 dagen geldig en daarna kan het verlengd worden voor weer 30 dagen. In Havana was ik naar “Emigration” geweest om dit te doen, maar het bleek dat je bewijs van een ziekteverzekering nodig had en dat lag op de boot. Dus moest ik dit op Isla Juventud doen. Ik ’s morgens om kwart voor vijf op weg naar hotel Colony om de eerste bus te nemen, die om half zes gaat, maar soms om kwart voor zes, of kwart over vijf. En je wil hem niet missen, want de volgende gaat twee uur later. Ik was om zeven uur in Nueva Gerona en, gelukkig na brood gekocht te hebben en een kopje warme chocola om kwart voor acht bij emigration, dat om acht uur open gaat. Er zat al een hele rij. Om kwart voor elf was ik aan de beurt en liet zien dat mijn visum bijna verlopen was, visum, paspoort, verzekeringskaartje en 10 CUC aan zegels werden meegenomen en ik moest wachten. Een uur later kreeg ik paspoort en verzekeringskaartje terug werden wat vragen gesteld en moest ik weer wachten. Weer een uur later kreeg ik het verlengde visum. De bus ging weer anderhalf uur later en om vier uur was ik terug aan boord. Maar het mooiste kwam een paar dagen later. In iedere haven moet je weer opnieuw in- en uitchecken. Bij het inchecken in Los Moros vroeg de betreffende beambte me waarom ze mijn visum maar voor één dag verlengd hadden in plaats van dertig. Ik was dus een dag bezig geweest om mijn visum met een dag te verlengen. Ze begrepen gelukkig dat er ergens een foutje was gemaakt.
Hier in Los Moros werd ineens de suggestie geopperd om naar Mexico te gaan en daar de mast te laten maken. Een mogelijkheid die ik nog niet overwogen had. De ervaringen in Florida die ik links en rechts hoorde waren niet heel positief, duur en lange termijn werk. Maar dan moest ik wel snel een beslissing nemen, ga ik naar het oosten, tegen de wind in naar Florida, of met de wind mee naar het westen naar Mexico. Gelukkig is hier een goede internet verbinding en kreeg ik snel informatie, van de werf in Cancun, dat ze mijn mast niet konden repareren en van een bedrijf in Stuart, Florida met een enigszins redelijke offerte en het bericht dat ze de werkzaamheden ook op afzienbare termijn zouden kunnen uitvoeren. Daarnaast zou ik vanuit Fl. de boot ook in het uiterste geval kunnen verschepen naar Nederland.
Hugo en Petra zijn van Siguenea teruggegaan naar het hoofdeiland, naar een natuurgebied en gaan vandaar via Havana terug naar Nederland.
Maandag als de wind gunstig is vertrek ik hiervandaan naar Marina Hemmingway, vlakbij Havana en vandaar naar Florida. Ik denk daar ergens over anderhalve tot twee weken te zijn.
