9 oktober bericht van Bart

Dinsdag, 9 oktober 2018.
Het was maar even te zien en ik was op ongeveer 30 km. afstand. Ongeveer een uur na zonsopgang trokken de wolken weg, maar een paar uur later waren ze weer terug. In de tussen tijd had ik zicht op een rotswand die vanaf zeeniveau oprees rechtstreeks tot de eeuwige sneeuw, hier in de tropen op 5000 m. hoogte.
Ook in andere opzichten was de tocht van Aruba naar Santa Marta een zeer boeiende. De eerste nacht waren er om mij heen diverse onweersbuien. Hoewel ik de nodige voorzorgsmaatregelen genomen heb, bij de bouw de verstaging met dikke koperen kabels doorverbonden met de kielen en tijdens het onweer antennes loskoppelen en elektronica in de oven leggen, voelt het toch een beetje als Russisch roulette. Ik maakte me geen zorgen over mijn persoonlijke veiligheid, maar je weet toch nooit wat er met de boot gebeurt als de bliksem inslaat. Gelukkig is dat niet gebeurd. Wel was de wind die nacht zeer variabel, zowel in sterkte als in richting.
De tweede nacht lag ik rustig voor anker in de baai bij Cabo de la Vela.
De vierde nacht, na het zien van de boven beschreven rotswand, lag ik ook in een baai, maar nu midden tussen de bergen. Doodstil, een paar hutjes van oorspronkelijke bewoners en veel tropisch oerwoud. Geweldig.
Santa Marta is groter en levendiger dan ik gedacht had. Het is de oudste stad van Colombia en heeft uit verschillende perioden zeer verzorgde architectuur, zowel koloniaals, dertiger jaren, als modern.