Nu de mast er weer op staat en alles gecheckt is heeft Bart dus eindelijk de trossen los kunnen gooien en is vertrokken richting het zuiden. Het lange wachten en het trage leven in Halifax maakte hem de laatste tijd knap onrustig. Het weer wordt er niet beter op en daar overwinteren was geen prettig vooruitzicht
Er waren nog wel een paar zaken die wat aandacht moesten hebben maar het weer was gunstig dus de draad is weer opgepakt en er kon weer gezeild worden.
Om het begin niet te moeilijk te maken maak hij dagtochten.
Op woensdag 22 nov een rustig begin
Donderdag begon behoorlijk onstuimig met veel wind. Gelukkig nam het in de loop van de dag af. Wel een goede test en alles heeft zich goed gehouden en het schoot lekker op.
Vrijdag weer een stukje verder en geëindigd nog maar 40 mijl van de Zuidkant van Nova Scotia
Nu even verplicht rust. Het weer werkt een paar dagen niet mee. Bij de zuidpunt van Nova Scotia, Cape Sable Island, is heel veel verschil in eb en vloed en dus ook een sterke getijdenstroming.
Ben je daar niet op het juiste moment dan kom je er niet tegen in. Timen dus.
Dinsdag lijkt een goed moment. Dan wil hij naar Clark’s Harbour varen. Vandaar steekt hij dan over naar het vasteland van Maine (ca 100 mijl) om weer langs de kust richting Boston te gaan.
De laatste klusjes zoals een toplicht dat niet wilde branden zijn nu ook gedaan. Nu alleen nog een kapot lampje van het stoomlicht vervangen.
Henk
Dank voor deze udate. Marine Traffic bleef weer eens steken midden op zee.
Nu duimen voor gunstige wind.
Hartelijke groet.
Eindelijk weer op weg Bart!
Gelukkig. Na zo’n lange geduld oefening mag de GPS van Triakel weer eens andere coördinaten tonen.
Als het display niet doorgebrand is van zo lang stilliggen!
Goede vaart!
Fred