Zaterdag, 27 januari 2018.
Het is ’s middags warmer als binnen en dat kan soms aardig oplopen. Ik begon dan ook wat last van de warmte te krijgen in het thermische ondergoed dat zulke goede diensten had bewezen op Groenland en gedurende mijn tocht langs de oostkust van Amerika. Het bleek dan ook buiten in de schaduw 33 C. te zijn en dat terwijl ik 5 dagen eerder nog 15 cm. sneeuw van het dek had verwijderd. Je weet dan wel dat je midden in de warme golfstroom zit. In eerste instantie wil je dan je garderobe gaan aanpassen, maar dan bedenk je dat je helemaal geen garderobe nodig hebt.
Ik had een zeer kalme en snelle oversteek en kwam donderdag morgen om half acht aan in the town of St. George op Bermuda. Wel wat vermoeid, wat vooral kwam door de laatste nacht waarin ik vanaf ongeveer twaalf uur om het eiland en de aanpalende ondieptes zeilde. Ik had toen niet meer de rust om in slaap te vallen. De overige nachten had ik goed geslapen in rukken van drie kwartier met tussen door een schouw of alles goed ging.
St. George is wereld erfgoed en terecht. Het is helemaal wat je je voorstelt bij een oud koloniaal subtropisch eiland. Althans het centrum; verder ben ik nog niet gekomen. Het is hier bijkomen, voorraden aanvullen, toerist uit hangen en de harde winden afwachten die om het eiland waaien en die maakten dat ik snel uit Beaufort wilde vertrekken. En dan op naar St. Maarten; een nog iets langere oversteek, ca. 900 Nm. In plaats van 650.
