Vrijdag, 7 juli 2017.
Het laatste deel van de tocht maakt alles goed Het eerste stuk hadden we wind tegen en daarna hield hij er helemaal mee op. En hoewel de kust hier nog steeds indrukwekkend was, zaten we er wat verder vanaf en was hij toch net iets minder spectaculair dan de afgelopen dagen. Het meest noordelijke deel van west IJsland is werkelijk buitengewoon mooi. Met bijvoorbeeld de twee grootste vogel rotsen van Europa. Zeshonderd meter omhoog, recht vanuit zee. Maar de laatste vinger van de hand is weer van een heel ander karakter met losstaande tafel achtige bergen. En er kwam wind uit de goede hoek. En bovenop dit alles konden we van verre de sneeuw bedekte oude vulkaan Snaefallsjokull zien liggen onder een volle maan die tussen de wolken door piepte.
Gisteren was het weer wat al te onstuimig zodat we maar niet uitgevaren zijn. Hierdoor hadden we een rustige dag in de haven, hadden we alle tijd om te bunkeren, wat te internetten op het kantoor van de havenmeester en Isafjordur te bekijken.
Nu onderweg naar Olafsvik. Onderweg besloten om niet naar Patreksfjordur te gaan. Daar zouden we ergens rond middernacht aankomen en ’s morgens vroeg alweer moeten vertrekken.
