Donderdag, 7 december 2017.
Ik ben er en lig midden in de stad. Vanmiddag al even een eerste verkenning gedaan. Boston was om één of andere reden het doel van deze reis en vanmorgen ben ik daar aangekomen.
Vanmorgen wederom vroeg vertrokken. Er zijn daar een paar redenen voor. In de eerste plaats zit je hier helemaal aan de oostkant van de lokale tijdzone. Het is dus vroeg licht (6 uur) en ook weer vroeg donker (4 uur). Om zoveel mogelijk van het licht gebruik te maken, nodig om de boeitjes van de kreeftenfuiken te zien, moet je dus vroeg weg. Gister en vandaag kwam daar bij, dat het in verband met de stroming gunstig was om vroeg te vertrekken. Eergister om met afgaand tij de haven van Porthmouth uit te varen, waar tot 7 knopen stroom kan staan, vandaag om met opkomend tij de haven van Boston in te varen. Beide dagen overigens heerlijk gezeild, de ene met halve wind, de andere kon ik de haven ingang hoog aan de wind precies aanlopen.
Het weer is over het algemeen erg mooi. Eergistermiddag en gister ochtend regende het wat, maar voor de rest schijnt toch voornamelijk de zon. Het is ‘s ochtends ergens rond het vriespunt en in de loop van de dag wordt het rond de tien graden. Ik had me voor Groenland al voorbereid op kou, in Halifax alleen een paar uitstekende dunne handschoenen gekocht, waar je ook nog enigszins mee kan werken. Met een hemd, thermisch ondergoed, broek, overhemd, twee truien (ik had bij het afscheid een marino trui gekregen met capuchon, die heb ik dus heel veel aan), en een vissersdoorwerkoverall heb ik het absoluut niet koud. En het voordeel van deze kleren is dat je het ook niet te gauw te warm hebt. In Stornoway (Schotland) had ik een gevoerd overhemd gekocht, als je dat aantrekt loop je je binnen de kortste keren het apelazarus te zweten. Dat gebruik ik dus nooit.
Het is duidelijk anders om in de US ter zijn ten opzichte van Canada. Althans die gebieden waar ik vertoef en geweest ben. Ik denk dat je kan stellen dat de mensen op de piramide van Maslow een treetje hoger staan. De natuur komt ook mij minder bedreigend over. Je merkt dat in contact met de mensen, maar ook in de winkelstraten.
Verder kom ik hier ook buitengewoon behulpzame en aardige mensen tegen, waarmee ik eerlijk gezegd meer contact heb. En niet alleen met de “live-a-boards”. mede bootbewoners. In Portland en Porthmouth waren diverse jachten bewoond. Sommige met krimpfolie eroverheen.
Eén van de items op de Boston bucket list is het beluisteren van de akoestiek van de Boston Concert Hall, samen met die van Berlijn en Amsterdam algemeen beschouwd als de beste ter wereld. Morgen wil ik eerst MIT doen en daarna Harvard. Tenminste kijken wat voor bijdragen beroemde architecten aan deze universiteiten hebben gegeven.
